EVLENME AKDİ ÖNCESİ 

        Kur'an-ı Kerim evlilik akdi için "ağır ve mesuliyetli bir sözleşme" tabirini kullanmıştır ( en-Nisa 4/21). böylesine bir akdin aceleye getirilmemesi, taraflara düşünme ve tanıma fırsatı verilmesi tabiidir. bu sebeple İslam'da evlilik öncesi iki tedbir örf haline gelmiştir: Görüşme ve nişan.

          A. GÖRÜŞME

       Evlenmeden önce tarafların birbirini görüp tanıması konusunda İslam'ın getirdiği uygulama hem aşırılıklardan uzaktır, hem de maksadı gerçekleştirmektedir. buna göre taraflar, yanlarında üçüncü bir şahıs -tercihen kızın bir yakını- bulunma kaydıyla bir araya gelir, birbirlerini görür ve konuşurlar. 

       Peygamber Efendimiz (sav)'in görüşmeye teşvik ettiğine dair rivayetler mevcuttur;

Sahabeden bir zat bir kadınla evlenmek istemiş, Rasulullah da kendisine, kadını görüp görmediğini sormuştu. "Görmedim" cevabını aınca, "Onu gör, çünkü bu, ileride mutlu olmanız için en iyidir" buyurmuştur. (Nesâî, Nikah, 17)

       B. NİŞANLANMAK  

      Hadislede "hıtbe" kelimesi ile ifade edilen husus, Türkçemizdeki nişanlanmak manasına gelir. Bu da bir bayanla evlenmeye talip olmadan başlayarak nikah safhasına kadar ( nikah hariç) süren ilişkiyi ifade etmektedir. bu safhada istenmiş, söz kesilmiş, mehir üzerinde anlaşmaya varılmış olabilmektedir.  

        MEHİR; Evlenirken erkeğin zevcesine verdiği para veya maldır. Mehir, kadının veya ondan istifade hakkının bedeli değilir, erkeğin kadına verdiği değerin, ona rağbet etmesinin bir sembolüdür, armağan kabilindendir. İslam, kadına verdiği değeri mehir hakkı ile de isapt etmiş, kadının servetin değil, bizzat kendisine rağbet edilmesi gerektiğini vurgulamıştır.
        Nisa Suresinin 4. ayetinde Allahu Teala şöyle buyurmuştur;
"Kadınlara mehirlerini seve seve verin..."

     Hanefî mezhebi mehrin alt sınırını on dirhem (o çağda iki koyun bedeli) olarak tespit etmişlerdir. Mehrin üst sınırı konmamıştır.
     Mehir evlenen kızın hakkıdır. Bunu başka biri alamayacağı gibi çeyiz ve benzerine harcaması da istenemez. Mehir tamamen ve kısmen peşin (muaccel) ve veresiye (müeccel) olarak verilebilir.